Todos tenemos nuestras raíces. Un lugar de referencia, el cual siempre está y formará parte de nuestros orígenes, de nuestro presente, pasado y futuro.
Lugar mágico y emblemático: Escairón.
Desde aquí os queremos mostrar el Escairón actual, a través de fotografías.
Haceros recordar vivencias de infancia, juventud..., su evolución a través del tiempo y sobre todo mostrároslo tal cual es hoy en día a punto de finalizar este año 2010.
Ayuntamiento.
Asilo.
Estanque.
Fuente nueva.
Fuente de la plaza.
Circulo de O Saviñao.
Antiguo sindicato.
Ambulatorio.
Guarderia.
Ayuntamiento.
Colegio Dr. López Suárez.
Campo de fútbol.
Polígono.
A DEVESA.
En invierno.
Con niebla.
Juan de Forcados.
Calle Rosalía de Castro.
Gracias a José Losada por su colaboración en este reportaje.
Vídeo de Juan Manuel Pérez
2 comentarios:
Pra min e un pracer facer un comentario no Blog de Pili,Montse,e Carmen,tres persoas cheas de ilusión,moi bo sentimento coa su terra ,coñecedoras de que e unha terra digna de mostrar aos demais e que non perdoan que se esqueza esa riqueza.Vexo,que teñen a coloboración de un fotografo,Pepe Carriola,un personaxe que eu recordo polo seu espiritu inquedo e dinamico.Lembrome que fora cos alumnos de Ingreso da Academia Cervantes a examinarnos a Lugo(ano 59),iba tamén o seu sobriño,amigo meu,Ceferino Diaz,hoxe,diputado no Congreso dos Diputados polo PSOE.
O Concello do Saviñao,un concello con unha boa planificada "arquitectura urbana" ,con todos os sevicios publicos a que aspiran moitos concellos con maior pobación ..(Ambulatorio,Auditoriun,Polideportivo,dous campos de Futbol ,Piscinas,Unha fermosa e completa Biblioteca,Guarderia,bon Colexio ,Circulo do saviñao,centro recreativo de Ocio e Cultural con un ambente intelectual moi apreciable,vese que está ben rexido e de que hai ambente pra sostelo.)."Vendo " as fotografias ,concluo e con alegria que aquel pobo"xa con moi boas maneira" no que vivín dende o ano 1957 ao 1963( o tempo que levou a construcción da presa de Belesar),non perdeuse no paso do tempo(como moitos) senón que aquel vigor dos anos citados segue hoxe incrementado....Miña enhoraboa ao pobo e a estas "tres espadas da Maxiado Saviñao por divulgalo con ese agarimo de quen no esquece as suas raices inda que naceran en Cataluña.
Apertas agarimosas
Xose Cerdeira
O que xurdiu como unha idea de dar a coñecer o Concello do Saviñao pra que as aldeas non foran esmorecendo paseniño polo paso do tempo e pola perda de poboación, deunos a satisfacción de coñecer xente e amigos que forman parte desa memoria colectiva do noso concello que non debe quedar esquecida.
Jose, grazas pola túa amizade e por compartir connosco as lembranzas dise adolescente que viviu no Saviñao.
Moitos bicos das túas amigas: Pili,Carmen e Montse
Publicar un comentario